Pierwsze urodziny, czyli uroczyście odrzucam smoczek!

A więc stało się! Blogowi stuknął roczek!

Kiedy rok temu trzęsącą się ręką po raz pierwszy kliknęłam „opublikuj”, nie myślałam, że sprawy zajdą aż tak daleko.

Miałam oczywiście jakieś wizje, oczekiwania, ale w zasadzie sprawdziła się tylko jedna.

Ciągle dobrze się bawię, a blog pełni w dużej mierze funkcję terapeutyczną, gdyż dzięki niemu mogę oderwać się od wszystkiego, co na co dzień doszczętnie zżera moje nerwy.

Poza tym nic nie jest takie, jak miało być.

Zamiast kameralnego miejsca w sieci, mam takie, w którym przyjmuje się pokaźne nieraz stadka gości (oczywiście, mam na uwadze względność przymiotnika „pokaźne” i odnoszę go jedynie do kategorii blogów książkowych).

Zamiast grupy złośliwych trolli i hejterów atakuje mnie wyłącznie anglojęzyczna sztuczna inteligencja, którą jednak daje się bez większych problemów spacyfikować.

Zamiast uporządkowania czytelniczego życia, mam chaos, rozpacz i gorączkowe próby upchania gdziekolwiek kolejnych tomów, które czekają na swoją kolej.

To wszystko jednak, doprawdy, drobiazgi.

Prowadzenie bloga znacznie poszerzyło bowiem mój świat, którego horyzont wydaje się być teraz bardziej odległy niż rok temu.

I nie ma w tym żadnej mojej zasługi, a wyłącznie Wasza. To Wy zwracacie moją uwagę na wiele ważnych spraw i książek, a czasem po prostu poprawiacie mi humor.

Bardzo cenię sobie wszystkie nawiązane za sprawą bloga wirtualne znajomości i wiem, że gdyby nie podjęta rok temu decyzja o jego założeniu, byłabym znacznie uboższa.

Dziękuję!

Ten wpis publikuję w takiej, a nie innej dacie wyłącznie dzięki zmyślności bloggera. W rzeczywistości od kilku dni jestem gdzie indziej, w miejscu gdzie może i jest dostęp do Internetu, ale niespecjalnie mnie on interesuje. Pobędę tam jeszcze przez parę dni, dlatego też z góry przepraszam za to, że nie będę na bieżąco odpowiadać na Wasze ewentualne komentarze. Wszystkie braki zobowiązuję się jednak nadrobić po powrocie!