Co ma wspólnego Napoleon z pralką Frania, czyli o retro reklamie

Kiedy byłam dzieckiem, żyłam w szczęśliwym świecie prawie pozbawionym nachalnych i natarczywych reklam.

Pewnie dlatego do dziś wspominam jak wielkie wydarzenie pojawienie się w polskiej telewizji pierwszej reklamy. Kołysząc się w rytm „La Cucharachy”, z oszołomieniem śledziłam mrożący krew w żyłach film o tym, że straszne karaluchy czają się wszędzie i tylko dzięki „Prusakolepowi” możemy ich się pozbyć.

Kompletnie nie pamiętam natomiast reklam prasowych z tego czasu. Nic w tym dziwnego, bowiem zdaje się, że jeszcze wtedy nie uważano dzieci za najlepszą z handlowych dźwigni.

Piszę o tym dlatego, że niedawno odnalazłam w domu pojedyncze numery kupowanego onegdaj przez moich dziadków miesięcznika „Ty i ja”.

O samym miesięczniku można by długo, jednak tym razem odczuwam nieodpartą potrzebę podzielenia się fragmentem zawartości numeru 117, który ukazał się w styczniu 1970 roku.

Poza pięćdziesięcioma pięcioma stronami dość ambitnych i poświęconych przede wszystkim kulturze tekstów, znajduje się tam bowiem sporej wielkości reklama.

Reklama, która wstrząsnęła mną niczym zachęta do kupna „Prusakolepu”.

Nie chodzi tu przy tym o wyszukaną grafikę, choć zestawienie kwiatków z pralką typu „Frania”  można uznać za cokolwiek intrygujące.

Nie chodzi też o to, że dzisiejsze reklamy prasowe dotyczą przede wszystkim produktów zbytkownych, a niekiedy wręcz luksusowych, podczas gdy ta namawia do zakupu czegoś, czego posiadanie w dzisiejszych czasach jest już oczywiste.

Rzecz przede wszystkim w finezyjnym tekście. Tekście, który zarówno odwołuje się do erudycji przeciętnej gospodyni domowej (czy w dzisiejszych czasach ktoś zawraca sobie głowę wiedzą na temat tego kim była Madame Sans Gêne?), wykazuje się specyficznym poczuciem humoru, jak i kładzie nacisk na praktyczność i oszczędność.

Firma „ELDOM” istnieje nadal, niestety – jak sprawdziłam – nie produkuje już pralek, zwłaszcza takich typu „Frania”. Niewykluczone jednak, że – w ramach wyrażania swojego szacunku za reklamę sprzed czterdziestu czterech lat – czym prędzej zaopatrzę się w cokolwiek innego z ich aktualnej oferty.