Cytaty dla prawników, czyli jeszcze o "Ryszardzie III"

Każdy, bez wyjątku, ma swojego Hyde’a. U Ryszarda III był on wyjątkowo silny, zdominował biednego Jekylla. U mnie nie jest aż tak źle, ale Hyde istnieje, i owszem.

Aby więc nie ukrywać całokształtu swej natury, pozwoliłam mu dojść do głosu.

Proszę zapamiętać, jeśli wpisy na blogu będą opatrzone etykietą „cytaty dla prawników”, strzeżcie się!

§

Ostatnio przeczytałam tu (do artykułu źródłowego nie odsyłam, bo w sieci za darmo jest już dostępny tylko w wersji okrojonej), że powstał pomysł, aby do polskich sądów wprowadzić przysięgę na Biblię. Że niby wszyscy tak strasznie w sądach kłamią, niczego się nie boją, a stosowane obecnie przyrzeczenie jest „be”, a poza tym było wprowadzone w poprzednim ustroju i przecież Polska katolicka, więc będzie super.

Na ten temat merytorycznie mogłabym mówić godzinami. Materiału poglądowego zgromadziłam dostatecznie dużo – gdybym chciała kiedyś doktorat z psychosocjologii, względnie psychologii, to dostałabym go awansem, z habilitacją na dokładkę.

Ale nie chcę żadnego doktoratu. Nie będę też o tym merytorycznie pisać tutaj, bo ciągle jeszcze panuję nad Hyde’m. A poza tym nie jest to jeden z licznych blogów prawniczych (czy ktoś zaglądał? Kto w ogóle czyta takie nudziarstwo?).

Łatwiej byłoby mi, gdyby ten pomysł powstał w głowach jakiegoś laika lub choćby młodego naukowca. Wtedy mogłabym skwitować temat prostym: „naoglądali się amerykańskich filmów” lub też „phi, odezwali się, teoretycy z mlekiem pod nosem” (z pogardliwym przeciągnięciem na słowie „teoretycy”).

Ale tu się nie da, bo państwo Zarychta (ojciec i córka, jak sądzę) mocno utytułowani i czynni zawodowo.

I byłabym uwiędła, gdyby nie Szekspir.

Wszystkim szukającym cudownych receptur na uzdrowienie ludzkości w przysięgach, Bibliach i groźnych minach, polecam lekturę „Ryszarda III”, akt pierwszy, scena czwarta. To dialog dwóch morderców, tuż przez realizacją zleconego im zadania ukatrupienia brata tytułowego Ryśka.

Oddajmy głos Drugiemu Mordercy.

„(…) sumienie robi z człowieka tchórza. Człowiek nie może spokojnie ukraść, żeby nie zaczęło go oskarżać; człowiek nie może zakląć, żeby go nie zrugało; człowiek nie może pójść do łóżka z żoną bliźniego swego, żeby sumienie tego nie wykryło. Tu duch wiecznie czerwony ze wstydu i wiecznie wykrzykujący nam w środku jakieś protesty albo ustawiający przeszkody. Zdarzyło mi się raz pod jego wpływem oddać sakiewkę ze złotem, którą przypadkiem znalazłem. Sumienie doprowadzi do nędzy każdego, kto je zachowa; ludzie wykurzają je z miast i osad jak najgorszą zarazę; kto chce żyć wygodnie i dostatnio, stara się ufać tylko sobie samemu i żyć bez niego.”

I jeszcze, choć niechronologicznie:

„Drugi Morderca: Powiedziałeś „Sąd” i zaraz poczułem coś jakby wyrzuty sumienia”

Pierwszy Morderca: Co, strach cię obleciał?

Drugi Morderca: Nie strach przed samym zabiciem gościa – bo mamy nakaz – ale strach przed potępieniem za zabójstwo. Przed tym żaden nakaz nie obroni.

Pierwszy Morderca: Myślałem, że wiesz, czego chcesz.

Drugi Morderca: Wiem, czego chcę – zostawić go przy życiu. (…) Mam nadzieję, że mi ten napad świątobliwej litości zaraz przejdzie. Takie rzeczy zwykle mijają, zanim doliczę do dwudziestu.

Pierwszy Morderca: No i co? Już lepiej?

Drugi Morderca: Jakieś resztki sumienia wciąż się we mnie odzywają.

Pierwszy Morderca: Pamiętaj: po robocie odbieramy wypłatę.

Drugi Morderca: Tam do licha, gość ginie! Zapomniałem, że nam płacą.”

Czytajcie Szekspira, drodzy prawnicy, to więcej zrozumiecie. I od Biblii się odpimpajcie. Nawet jak będzie miała złote litery na okładce.