Owoce i dzieci

Zamiast na niedzielny spacer ulicami miasta (ze szczególnym uwzględnieniem co najmniej 2-3 placów zabaw), zabraliśmy dzieci do pobliskiego lasu (a dokładniej rzecz biorąc, puszczy).

„Mamo, a co to te kulki na tych krzaczkach?” „To jagody, synu.” „Jagody????? To one rosną na takich krzaczkach????”

I to mówi dziecko lat 7, które przez ostatni rok uczestniczyło w szkole w dodatkowych zajęciach matematyczno-przyrodniczych, gdyż – jak stwierdziła jego wychowawczyni – „on jest taki szczególnie zainteresowany przyrodą!”

Chyba muszę zająć się edukacją u podstaw.

Bogu dzięki, kurę już w życiu widzieli na żywo. Krowę też.

***

„Mamo, czy jest w domu jakieś ciasto, bo bym zjadł?” - pyta Starszy w sobotni poranek.

Niestety, ciasta brak.

Matka, tknięta wyrzutami sumienia, czym prędzej przyodziewa się w fartuch kuchenny, zagniatając naprędce szarlotkę z papierówek.

Popołudniu, gdy ciasto prawie ostygło, matka mówi do Starszego: „synku, ukroję ci ciasta, które dla Ciebie upiekłam, chcesz?”

Starszy (niespiesznie): „Ale najpierw pokaż mi, jak to ciasto wygląda”

Matka (czując już nadciągającą katastrofę): pokazuje. (Nie jest to może cud sztuki cukierniczej, ale jest kształtne, złociste i pięknie pachnące).

Starszy (zdecydowanie): „eeee, nie, takiego to nie chcę”

Młodszy, odwracając od szarlotki głowę z wyraźnym wstrętem: „A masz murzynka?”

Burze, gromy, pioruny, płacz i zgrzytanie zębów.

PS. Po zakończeniu wyładowań Starszy ostatecznie zdecydował, że „no dobra, to zjem”.

PS.PS. Ciasto naprawdę pyszne. Szczerze polecam (po uprzednim rozważeniu, czy aby na pewno w danym momencie murzynek nie sprawdzi się lepiej …)