Jerzy Wasowski, czyli setne urodziny Mistrza

„- Który z uprawianych zawodów jest Panu najbliższy: aktora, piosenkarza czy kompozytora?

- Proszę o wykreślenie z tej listy „piosenkarza”. Człowieka, który parę razy gonił tramwaj, trudno nazwać „biegaczem”. Czy jestem aktorem, czy raczej kompozytorem? Chyba przede wszystkim kompozytorem dla aktora.”

J. Wasowski w korespondencyjnym wywiadzie udzielonym „Panoramie Śląskiej”.

Dla mnie Jerzy Wasowski to instytucja. Człowiek, dzięki któremu pokochałam muzykę. Wzrastałam – nawet o tym nie wiedząc – przy jego piosenkach dziecięcych (tworzenie dla dzieci uważał za ważną część swojej pracy), potem słuchałam i nuciłam w kółko kolejne utwory z „Kabaretu Starszych Panów”, których muzykę dało się dobrać do każdego mojego nastroju.

„Jerzy wychował się na jazzie. Uwielbiał jazz. Oddali go do szkoły muzycznej, ale tam – żadnych jazzów! – przestał bywać. Nauk muzycznych, oficjalnych nie skończył, ale wiedzę miał gigantyczną. (…) Edukację miał politechniczną, Wydział Elektryczny, prądy słabe, tak mi się zdaje.”

Maria Wasowska o swoim mężu.

W mojej szkole muzycznej trafiłam na nauczyciela, który lepiej niż nauczyciele J. Wasowskiego zrozumiał zamiłowanie do jazzu i swingu. Rytm synkopowany pojawiał się więc w granych przeze mnie utworach częściej niż przewidywał to program nauczania. Ja byłam jednak tylko bierną (i mierną) odtwórczynią tego, co stworzyli inni; Jerzy Wasowski to czuł i potrafił samodzielnie oddać w swoich utworach.

„Ta muzyka pana Jerzego polegała na niuansach. Nie tylko piano, forte, jest jeszcze mezzo-forte, akcenciki, crescendo. A do tych drobiazgów, które składały się na tak genialną całość, muszę dodać, że pan Jerzy fenomenalnie gwizdał. Muzycy potrafili się zasłuchać!”

Tadeusz Suchocki o Jerzym Wasowskim.

Nieśmiało uśmiechnięty, przesympatyczny, misiowaty. Taki wizerunek Jerzego Wasowskiego (zbieżny z wizerunkiem Pana A. z Kabaretu Starszych Panów) na zawsze będzie tkwił w mej pamięci. Nie odbiega on jednak chyba wiele od tego, jaki rysuje się osobom, które znały Go osobiście.

„Podczas jednej z sesji nagraniowych Jerzy Wasowski, kiedy pewien muzyk zagrał, nazwijmy to – niezbyt czysto, zwrócił się do niego tak: - Przepraszam, ale ja chyba źle napisałem te nuty.”

Dziś przypada setna rocznica urodzin Jerzego Wasowskiego.

Mistrzu, myślę dziś o Tobie bardzo gorąco. I jestem przekonana, że od kiedy jesteś tam, na górze, anielskie pienia brzmią znacznie lepiej.

Wszystkie cytaty pochodzą z książki Romana Dziewońskiego „Kabaret(u) Starszych Panów wespół w zespół”, Wydawnictwo Prószyński i S-ka